slæða

ð, i. e. slœða, [slóð], to trail; fax svá sítt at slæddi jörð, that it trailed along the ground, Sks. 100; hann slæðir fótspor sín með halanum, Stj. 71.

2. to ‘trail the field,’ spread manure; ganga um fjall um sinn, ok slátra, ok s. um vár, Grág. i. 147.

3. to drag a river.

II. reflex., það hefir slæðst ofan á gólf, of thread or the like swept away and lost.